حکایتی از اثر آیت الکرسی

ابوبكر بن نوح می گوید: پدرم نقل كرد:

دوستی در نهروان داشتم كه یك روز برایم تعریف كرد كه من عادت داشتم هر شب آیه الكرسی را می خواندم و بر در دكان و مغازه ام می دمیدم و با خیال راحت به منزلم می رفتم .

یك شب یادم رفت آیه الكرسی را به مغازه بخوانم ، و به خانه رفتم . وقت خواب یادم آمد، از همان جا خواندم و به طرف مغازه ام دمیدم . فردا صبح كه به مغازه آمدم و در باز كردم ، دیدم دزدی در مغازه آمده و هر چه در آنجا بوده جمع كرده ، بعد متوجّه مردی شدم كه در آنجا نشسته . گفتم : تو كه هستی و در اینجا چه كار داری ؟ گفت : داد نزن من چیزی از تو نبرده ام ، نگاه كن تمام متاع تو موجود است ، من اینها را بستم و همینكه خواستم بردارم وببرم در مغازه را پیدا نمی كردم ، تا اثاثها را زمین می گذاشتم در را نشان می كردم باز تا می خواستم ببرم دیوار می شد. خلاصه شب را تا صبح به این بلا بسر بردم تا اینكه تو در را باز كردی ، حالا اگر می توانی مرا عفو كن ، زیرا من توبه كردم و چیزی هم از تو نبرده ام . من هم دست از او برداشتم و خدا را شكر كردم .

یکشنبه 25 دی 1390 - 12:11:02 AM

عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم

نظر ها

nazanin

http://www.gegli.com

ارسال پيام

دوشنبه 26 دی 1390 2:19:58 PM

salam kheili ali ojazab bood khodavand dar tamamie marahele zendegiat aiatalkorsi ra poshtibanat gharar daham mamnoonam az yadgereftane in matlabe ziba ya ali dar panahe hagh.

esfandiar