سرگذشتی عجیب از كودكى بیدار

از یكی از بزرگان از اهل منبر معروف به محقّق خراسانی كه مردى وارسته و دانشمند و مبارز و مجاهد بود و من او را وقتى زیارت كردم در سنین هشتاد سالگی بسر می‌برد و باز هم به توفیق خداوند منبر می‌رفت و در كمال نشاط، مردم را موعظه می‌كرد. شنیدم كه واتیكان براى تبلیغ مسیحیّت مبلّغین فراوانی تربیت كرد، و هر یك را به زبان مخصوص منطقه‌ای كه منظور داشت، آراسته نمود. یكی از آن مبلغان را براى یكى از مرزهای شمالی ایران فرستاد، قبل از رسیدن آن مُبلّغ مسیحی، خانه‌ای را در روستای مرزی خریداری كرده و به عنوان كلیسا قرار داده بود تا مُبلغ پس از ورودش به محل، براى تبلیغاتش جا و مكان داشته باشد .

كشیش با قوت فراست دریافت كه عالمى بیدار و ناصحى دلسوز، و واعظی بینا بر این روستا اشراف دارد و با بودن او، امكان تبلیغ مسیحیّت نیست، پس از همانجا بازگشت .

مُبلغ مسیحی به نزدیکی روستا رسید. كودكی سیزده، چهارده ساله با تعدادى گوسفند رهسپار صحرا بود، كشیش با او برخوردى محبّت آمیز كرد و آدرس كلیسا را در روستا از او خواست، كودك آدرس محل را به او داد، كشیش گفت آفرین فرزندم، چه نوجوان عزیز و با كرامتی هستی، من از تو دعوت می‌كنم به وقت غروب به كلیسا بیا تا تو را زیارت كنم.

نوجوان پرسید برای چه؟ گفت برای این كه راه بهشت را به تو نشان دهم. كودك نظرى به چهره‌ی كشیش انداخت و گفت برو بیچاره‌ی بدبخت، تو كه از پیدا كردن كلیسا در گوشه یك روستا عاجز بودى و آدرس آن را از من خواستی چگونه قدرت داری آدرس بهشت حق را كه در فضائی بی‌نهایت از معنویت است در اختیار من بگذاری؟!

آری بیداران چون كسی را بیدار كنند، در حقیقت جان مرده او را زنده كرده‌اند، و فكر خسته او را نشاط داده‌اند، و مس قلب او را طلا نموده‌اند و وى را در برابر حوادث و خطرات به خصوص خطرات شیاطین انسى و جنّى بیمه كرده‌اند .

دوشنبه 12 دی 1390 - 11:36:46 AM